ذکر مصائب ورود سیدالشهدا علیه‌السلام به کربلا
کــاروان در مـــدار مــی‌آیــد بــر ســـر آن قـــرار مـی‌آیــد فـخــر این روزگــار مـی‌آیــد وه! چـه بــا اقــتــدار مـی‌آیــد شـیــر بـهــر شــکـار مـی‌آیـد هان خبردار! این سپاه علی‌ست مست از جذبه نگـاه عـلی‌ست کودک و پیر در پناه علی‌ست تحت فرماندهی ماه عـلی‌ست او کـه بـا ذوالـفــقــار مـی‌آیـد تیغ در دست، یاعـلی به زبان پـادشـاه زمـیـن، امـیـر زمـان تحت فرمان او هم این و هم آن لشکـرش مثل رود در جریان وه! چـه بـا افـتـخــار مـی‌آیــد دشت انگار غرق احساس است عطر سیب و شمیمی از یاس است این که تصویر اشجع الناس است پسر فاطمه است، عباس است حـــیـــدر آشــکـــار مــی‌آیــد محـضـر آفـتـاب عــالـمـتــاب لشکری مثل کوه، پا به رکاب جان نـثـاران حـضرت ارباب همه از شوق وصل در تب و تاب لـشـکـری جـان نـثـار مـی‌آیـد می‌رسد کاروان به شور و نوا دل اهـل حـرم پُـر از غــوغـا نام این دشت چیست اهل ولا؟ مـاریـه غـاضریه کرب و بلا غـصــه‌ای نــاگــوار مـی‌آیــد دل هفت آسمان پُر از خون شد خاک عالم به چرخ گردون شد نـفـس جـبـرئـیـل محـزون شد که چرا در حصیر مدفون شد؟ صحـبـت از اضـطرار می‌آید بعد از آن وای بر یتـیم حسین چشم نامـحرم و حـریم حسین وای از مـاتـم عـظـیـم حـسین لعـن بر دشـمـن لـئـیم حـسـین کـه پـی گــوشــوار مــی‌آیـــد چارده قرن آسمان خون است کفن نسل شیعه گـلگـون است حال شیعه اگر دگرگون است به همین چای روضه مدیون است شـیـعــه پــای قــرار مـی‌آیــد |